De grijze muis en het zwarte schaap

De duikfoto's van mijn vorige post zijn zoals beloofd bijgevoegd (foto's Anilao). Geheel in lijn met het einde van mijn vorige blog begin ik met een raadseltje voor eenieder die het interessant vindt (I guess i.i.g. Slurpy):

Als de onderwaterwereld een scrotum is, ik als duiker een testikel ben en mijn luchtslang de zaadleider is. Wat is dan het anatomische evenbeeld van mijn duikfles? (antwoord volgt volgende keer) ;-)

Vanuit de duikspot Anilao kreeg ik die dag een lift terug van een Filippijnse dame die een accountant is. Toen ik zei dat ook ik economie gestudeerd heb was de eerste vraag natuurlijk: "Ik werk bij een big4 accountantskantoor en jij?" Bij het horen van het woord 'overheid' werd meteen gezegd dat ik waarschijnlijk een 9-to-5 guy ben...haha. Ook hier is de overheid als werkgever niet bepaalt sexy. Maar als ik haar hoor zeggen dat de accountants hier tijdens hoogseizoen regelmatig op kantoor overnachten en soms niet eens slapen moet ik bekennen dat ik blij ben met mijn 9-tot-5job! Voor mijn vrienden in de consultancy in Nederland die klagen dat het zo hard werken is: wees blij dat je niet in de Filippijnen in deze branche werkt! Het onterechte beeld bestaat dat er in de tropen een 'tranquilo'-cultuur bestaat. Afgaande op wat ik hier en bij mijn vrienden op Curacao zie worden er volgens mij meer uren gemaakt dan in Nederland!! (foto commercie)

Hier op kantoor beklagen de collega's zich trouwens over het feit dat er altijd zo negatief gesproken wordt over de Filippijnse overheid. Zelfs hun eigen vrienden vragen hen wel eens waarom ze nog niet opgedoekt zijn of dat de belastingcentjes niet op een betere manier aangewend kunnen worden. Ik heb ze maar een hart onder de riem gestoken en laten weten dat het in Nederland hetzelfde is. Wat dat betreft voelde ik me weer op de studie in Rotterdam. Studeren in Rotterdam betekent namelijk klaargestoomd worden voor de commerciele sector. Het was naar mijn gevoel een wereldje waarin de Maastoren, de Schoen en de Delftse Poort een sexy dame belichamen en de non-for-profitsector voor tante Sidonia staat. Om in de woorden van mijn ex-manager en registeraccountant bij Fortis te spreken toen ik hem vertelde dat ik naar de gemeente ga: " *glimlach*....ah, lekker lui leventje van 9-5 op kantoor te zitten en niks doen. Geef mij maar Fortis." Maar ik snap hem wel. Dat is immers het perspectief van sommige economen en voor de individualisten en snelle jongens is dat toch wel een omgeving waarin ze gedijen. Maar bij de gemeente vond ik wat ik miste binnen de studie: een breder perspectief. Het geeft onze toch al zo grijze wereld wat meer kleur. But I too got to stick to my core: economie. Dus zocht ik ook hier in de boekhandel wat economie-boeken op. En wat ziet mijn oog? Dezelfde saaie grijze boeken die alles vanuit hetzelfde perspectief belichten! Geen greintje innovatie of een open mind te bespeuren!! En zelfs van de titels gaan er letterlijk 14 in een dozijn (foto-nomics)!!! Stiekem vraag ik mezelf af of er een parallel is tussen dezelfde kleurloze titels, de schrijvers ervan en de bekrompen kijk op het economisch gebeuren? Mocht ik ooit een boek over economie schrijven en het eindigt op '~NOMICS' dan hebben jullie bij voorbaat mijn goedkeuring om het direct in de open haard te gooien!

Maar goed, het is natuurlijk niet alleen 'komkommer en kwel' met de homo economicus. Hij is in ieder geval een stuk rationeler dan de homo politicus. Voor degenen die van opportunisme houden: volg de Antilliaanse politiek! Onze Funchi-revolutie (term is niet van mij, maar ik vond em wel erg leuk) is namelijk in volle gang. Knap staaltje daarvan is de 80%-20% regeling waarmee de politiek nu druk bezig is. Die houdt in dat 80% van de medewerkers v/e organisatie Yu Korsow (Curacaoenaar) moet zijn. Ik ben het eens dat iedereen (ook Nederlanders en Dominicanen) moet integreren op het eiland, maar met deze regeling vrees ik het ergste. Vooral aangezien er geen criteria voor de echte Yu Korsow zijn is er een druk debat gaande wie zich Yu Korsow mag noemen. Ikzelf eet geen leguanensoep, heb geen kroes haar, spreek geen papiaments thuis en heb geen beide ouders die geboren zijn op Curacao (Pa Nassy is namelijk geboren in Suriname). Ondanks het feit dat ik wel funchi (;-) ) eet ben ik bang dat ook ik achter het net zal vissen!!

Maar gelukkig was daar dhr. Bazur die met zijn ingezonden brief mij er fijntjes op wees dat mijn pater familias David Nassy in de 17de eeuw op weg naar Suriname eerst op Curacao woonde. Op basis van deze annalen vind ik dat ik mezelf 1 v/d eerste Curacaoenaars mag noemen! Samen met de familes Cohen Henriquez, Gomes Cassares, Da Costa Gomez en Pinedo (allen blanke Joodse families) die hier ook sinds de 17de eeuw vertoeven. Sterker nog, het Curacaos parlement is ook maar een stelletje 'eenvoudige afstammelingen van immigranten'. Ze mogen van mij pas het eiland op als 'wij' de 80% hebben ingevuld. En als er ook nog enkele indianen (Slurpy?) opstaan die het eiland claimen dan mogen we allemaal een nummertje trekken en achter aansluiten in de rij!!

Opiniestuk H. Bazur http://amigoenieuws.com/index.php?option=com_content&view=article&id=4553:definitie-van-yu-di-korsou-hitzig-bazur&catid=79:ingezonden&Itemid=177

Goed, ik geloof dat ik een beetje doorsla richting politiek. Back to the Philippines: deze week was mijn laatste week op kantoor. Afgelopen maandag heb ik een plakaat van verdienste en polo in de kleuren van de Filippijnse vlag gekregen. Daarnaast heb ik een heuse speech mogen houden (foto's afscheid). En hoe nederiger ("The honor is really mine" etc) jij je opstelt hoe groter het applaus en de acceptatie. De ultieme bevestiging dat ik geaccepteerd ben kreeg ik trouwens in de vorm van een uitnodiging v/e medewerker om mee naar de vrouwtjes te gaan! That's also a way to treat your guests...hahaha. Enfin, als ik hierbij de keren dat ik het Filippijns volkslied heb meegezongen, ik de Filippijnse eed heb afgelegd en mijn Filipino ID (ja, bij je visaverlenging krijg je een ID - foto) optel kan ik concluderen dat ik altijd nog naar de Filippijnen kan terugkeren mochten de ceremoniemeesters W&W (Wiels & Wilders) me niet willen hebben in hun land.

Goed, mijn werk bij de overheid hier is afgelopen en was geslaagd. Houdt in dat dit weekend het reizen weer gaat beginnen. We gaan naar het bergachtige Noorden toe, zoals vele woorden en plekken hier met een Spaande naam: de Cordillera. Steevast wordt ik verbeterd als ik 'Cordi-Jera' zeg. Nee...volgens de Filipino is het namelijk 'CordiL-jera'. Net als CuchiL-jo (cuchillo) en CastiL-ja (castilla). En waag het niet ze te verbeteren en te zeggen dat de dubbele 'L' in spaanse woorden toch echt als een 'J' uitgesproken moet worden! Ze zijn hier blij met feit dat het Filippijns wat woorden uit het Spaans heeft en vertellen mij dan ook met veel trots wat woorden als edukasion, negocio, kontentu, kuchara, Dios etc betekenen :-)...hahaha. Ze spreken de Spaanse namen dan ook uit met een Amerikaans accent en vinden dat prachtig. Voor de Filipino is namelijk alles wat met de VS te maken een statussymbool. Men kruipt hier nog met kinderlijke onschuld op schoot bij het (voormalig) moederland. Wat dat betreft hebben de Amerikanen op imperialistisch vlak beter werk geleverd dan de Nederlanders op de Antillen waar een Nederlands accent juist weggemoffeld moet worden wil je niet genegeerd willen worden. In een vorige blog had ik al een keer uitgeweid hoe de Mall het toonbeeld van 'Amerikanisme' is hier. Nou ik zal het nogmaals benadrukken dat op dit vlak de leerling (Filippijnen) de meester (VS) verre overtroffen heeft. In de businesswijk niet ver van waar ik woon zijn er 2 mall complexen, elk opgedeeld in 5 malls!! En in de wijk waar ik werk zijn er binnen een afstand van 15 minuten lopen 6 (!!) malls. Naast wandelen, eten, Bingo, de kerk en gratis airco is er in de mall ook het volgende te vinden:
-artsen & tandartsen
-kappers en spa's
-de makelaar bezoeken
-wapens kopen
-naar de fitness & bioscoop gaan
-en zelfs de overheid is er te vinden om officiele documenten als rijbewijzen af te geven!
In Rotterdam denken we dichter bij de burger te komen met een patserig project a la Stadswinkel XXL (Rem Koolhaas, achter het Stadhuis). Hier hebben ze, i.t.t. Rotterdam, tenminste door hoe je als overheid dichter bij de burger moet komen. (zie foto's Mall)

bon mensen,
see you next time!
Thanx voor alle reacties! Volle bak weer, tnx!

ps 1 Video's basket en voetbal zijn online. De cameraman had de uitzonderlijke gave de opname elke keer te stoppen wanneer het spannend werd..haha. Begeleidend muziekje? http://www.youtube.com/watch?v=v8BY86AO5Bs