The YUB in me (Young Urban Bureaucrat)

In de Filippijnen zit ik op een doodnormaal overheidskantoor. Afgezien van de kogelvrije ramen (Ja, de zoon van dictator Marcos had hier namelijk zijn kantoor) druipt de eenvoud van het gebouw af in de vorm van bladerend verf en lekkende toiletten (foto's kantoor). Daarnaast heb ik een laptop van de zaak uit het jaar 0 dat zo dienst zou kunnen doen als 1 v/d ontbrekende stenen op Stonehenge. Maar ach...dat is de charme van een overheid. Het is moeilijk niet verliefd te raken op de Filippijnse overheid: Waar je in Nederland bijkans moet smeken om je zo gekoesterde ambtelijke eed af te mogen leggen, wordt hier elke maandagmorgen de ambtelijke eed trots gezamenlijk dunnetjes overgedaan! Het volkslied wordt in koor opgedreund en met de hand op het hart wordt patriotisme door de aderen gepompt (foto's maandag). Als ambtenaar voel ik me net als in Nederland ook bij deze overheid als een vis in het water. Ik hoeft geen flashy consultant te zijn met een 4G I-phone en Audi TT. Althans, dat dacht ik dan.... want bij het voorbereiden van een presentatie over Het Nieuwe Werken en de bijhorende IT-toepassingen (The New World of Work - http://www.youtube.com/watch?v=oL6GTqvtYHM ) voelde ik opeens toch trots. Trots om deel te zijn van de generatie Y. Trots om presentaties te geven en te adviseren. Trots om er als young professional gelikt uit te zien.

Maar ik herken mezelf niet eens meer als ik naar de voorgaande zinnen luister. Sinds wanneer is voor mij de glimmende verpakking belangrijker dan de inhoud? Vele dingen die ik eerder verguisde omarm ik nu...waaronder het allerergste: Thomas Friedman (The World is Flat) was in mijn optiek maar een scorebord-journalist en opeens beschouw ik hem als een helderziende! Was dat youtube-filmpje een hypnose-truc gesponsord door de private sector? Het scheren van m'n baard was al een voorteken zeg ik je. Een voorteken van Garrick als gladde gelikte consultant in plaats van stoffige analoge ambtenaar? Ik hoop dat dit alleen maar een nare droom is...wie kan snel in mijn arm knijpen???!

Maar voorlopig dien ik in ieder geval het Filippijns volk. Tussen het meezingen van het volkslied en de Filippijnse president trouw zweren, vragen we met de collega's ook God elke maandag om steun en vergiffenis (foto mis kantoor). Dat de ambtenaren hier wekelijks gezamenlijk bidden juich ik toe. Maar dat ook de politiek hun visie op God's wil in haar beslissingen mee laat wegen is toch iets te conservatief voor me: in een deel van Manila zijn condooms sinds kort alleen op recept te verkrijgen! Opgave van reden: condooms veroorzaken abortussen en scheidingen......:-/.......And violators shall be prosecuted! "Those who will violate the ordinance can be fined up to P500 or jailed for up to 4 months. Village officials said foreigners who will violate the measure should also be deported."

http://www.abs-cbnnews.com/nation/metro-manila/02/24/11/ayala-alabang-requires-prescription-condoms

Na elke werkweek is het in het weekend tijd om een andere god te dienen: de voetbal. Helaas zijn de voetbalmati's en voetbalmeiden (ja, ook hier vele versies van Monique, mijn teammate in het gemeentelijk voetbalteam) allemaal nieuwelingen die net begonnen zijn. Ze schoppen nog geen deuk in een pakje boter dus besloot ik het een niveautje hoger op te zoeken. En zo kwam ik uit bij een groep Iranezen en Brazilianen.

Q: Wat doen Iranezen in de Filippijnen?
A: Die zijn het equivalent van Colombianen op Curacao en Joegoslaven in Nederland.

Q: Wat doen Brazilianen in de Filippijnen?
A: Dat zijn allemaal mannelijke modellen van zo'n 2 meter. Deze types lijken zo te zijn weggelopen uit een Adrelon-reclame en worden hier gezien als oorzaak van de vrouwelijke ziekte PSAS (Persistant Sexual Arousing Syndrom).

En zo voetbalde ik eerst met 'newbies' en meiden en daarna met mannelijke modellen. Moet ik me weer inhouden? Gaan deze mooi-boys janken als ik ze een stoot geef? Enfin, de wedstrijd kan ik als volgt samenvatten: Ondanks het feit dat wij een kruising tussen Quincy Berry en Izyo Hooker (voor degenen die hen niet kennen: maatje King Kong) op doel hadden staan, hebben de Braziliaanse casanova's de vloer gedweild met me. Dubbele scharen zweefden door de lucht als de bossanova. Akka's werden gecombineerd met de samba. Ik haat het te zeggen, maar we zijn vies ingemaakt door deze dartele ballerino's....(foto's & filmpje). Volgende week toch maar weer voetballen met de 'newbies' en meiden? :-/

Deze week was het 25 jaar geleden dat er in de Filippijnen een revolutie zonder wapens plaats had gevonden. Het volk was eindelijk vrij en Marcos werd opgedonderd. Maar van de week werd het niet echt gevierd, temeer omdat 'Manila 1986' geen officiele vrije dag is. De architectenvrienden van me hebben 5 vakantiedagen per jaar (!), dus valt niet moeilijk te raden wat ze op de anniversery van 'Manila 1986' zullen doen. Wel is hun werkgever tenminste nog zo 'lief' om hen ook 5 ziektedagen per jaar te gunnen. Als je vaker dan dat ziek bent, dan heb je pech gehad en worden die dagen niet uitbetaald! Als ik naar hun arbeidsvoorwaarden kijk zou ik bijna zeggen dat de echte revolutie in de Filippijnen nog plaats moet gaan vinden. Alleen beseffen deze jongens nog niet dat het proletariaat tegenwoordig achter een bureau en computer zit.

Naast het feit dat de val van Marcos gevierd wordt, loopt ik af en toe ook bewonderaars van deze dictator tegen het lijf (foto schilderij Marcoses). Ze vinden hem een visionair en een leider, een brilliant genie. Iets wat ik me steeds afvraag is hoe dat zo komt na decennia van onderdrukking. Is onderdrukking verslavend? Of kan een heel volk last hebben van het Stockholmsyndroom? Het lijkt dan in ieder geval een trend van de laatste jaren: In Suriname wordt Desi Bouterse namelijk als president gekozen op basis van zijn charisma en leiderschap. Hier zit Marcos Jr. in het Senaat en weduwe Imelda Marcos in het Congres. Voor degenen die haar niet kennen: De 80-jarige vrouw van de ex-dicator Marcos, die bekend staat om haar 2000 paar schoenen (!) die haar man financierde op kosten de staat. Naast natuurlijk de $5 miljoen aan juwelen. Dictator Marcos was dus naast een visionair en een leider ook een corrupt baasje. Zo te zien gaan leiderschap, charisma en slecht bestuur hand in hand. Minister Verhagen lijkt in ieder geval deze truc ook uit te wilen proberen. Zo hebben we in ieder geval nog wat nieuws in komkommertijd.

http://www.nu.nl/politiek/2457541/ik-toon-leiderschap.html
http://www.nu.nl/politiek/2454889/verhagen-zet-ambtenaren-in-cda-campagne.html

Goed mensen, dat was het dan weer. Ditmaal dus wat meer info over het ambtenaarschap in de Filippijnen. Komend weekend ga ik waarschijnlijk 'indalen'...dus volgende blog zal zal weer over iets anders gaan.

Saludos!


ps. ben ik ergens hoor ik Arnell i orkesta! zie ook filmpje