Mahaai a/d Mekong

Bij de gemeente willen we Rotterdam graag Manhattan a/d Maas noemen vanwege de beeldbepalende architectuur. Ook hier in Luang Prabang (Laos) architectuur dat het beeld bepaalt alleen van een ander soort. Huizen met gallerijen en houten shutters etc die niet zouden misstaan in Mahaai (vooroorlogse villawijk op Curacao)...Ook aan tropische koloniale architecuur a la Art Deco is hier geen gebrek (grote luifels, platte daken), zoals je ze in de Breedestraat Otrabanda ook ziet (Eddine, Posner Agencies etc), zie ook foto's. De Franse koloniale footprint reikt trouwens verder dan alleen de architectuur.....op elke hoek van de straat in dit land wordt er Jeu de Boules gespeeld, naast de vele baguettes en crepes (met nutella en skippy peanutbutter) die aangeboden worden.

Op de boot naar Luang Prabang (Laos) toe heb ik Johnnie 'de Gevangenbewaarder' uit Breda leren kennen. Een forse Nederlander die, zoals een echte gevangenbewaarder betaamt, ook enkele forse ouderwetse hangsloten aan zijn backpack heeft hangen! De dag daarna zijn we samen naar de watervallen (foto's) en terug gefietst door heuvels (30 km buiten de stad). Mijn vrienden zullen nu waarschijnlijk zeggen: "Garrick ?? fietsen?? huh?". Aangezien fietsen in 2000 niet in het inburgeringspakket zat, fiets ik in Nederland nooit. Maar van deze tocht heb ik genoten. Waar de reguliere westerling de scooter of taxi verkiest was dit leuker omdat je in een veel lager tempo langs de dorpen en natuur gaat. Waarschijnlijk heb ik de verkeerde studie gekozen. Zo arm als de mensen hier zijn, zo vrolijk zijn ze. Volgens mij is BNP en vrolijkheid omgekeerd met elkaar gecorreleerd. Als je langs de dorpen fietst dan rennen de kinderen achter je aan om je te tikken of houden ze hun hand uit voor een 'touch'. Tuurlijk fietste Johnnie 'de Gevangenbewaarder' mij er helemaal uit. Moe van elke keer stoppen om op me te wachten besloot ie op de terugweg maar alvast vooruit te gaan en was ie 15 min eerder dan ik i/d stad. Overigens is Johnnie 'de Gevangenbewaarder' een soort gevangenbewaarder v2.0 beta. Iemand van wie ik veel heb kunnen leren op het vlak van communicatie aangezien wij beiden in ons beroep met een hele moeilijke doelgroep moeten werken (hij met gevangenen, ik met politici :-) ). Een dag met presentaties in de gevangenis in Rotterdam zou in ieder geval niet hebben misstaan in ons opleidingsprogramma aangezien zij ook volop communicatiecursussen (oa op gebied van conflicten) krijgen. In any case, Johnnie 'the Warder' has always got his sin (kippenvel - chickenskin; afkloppen - knock it off; bbq-rooster - rooster, om er een paar te noemen ;-) )....

Verder ben ik nog in een of ander gat (Muang Ngoi - 750 inwoners - foto) geweest dat alleen via boot bereikbaar is en het basicste van het basicste is....kraanwater wordt uit een kreek getapt, electriciteit tussen 6pm en 9pm alleen, allerlei hanen honden en katten vliegen al ruziend door mijn guesthouse.......1 ding klopte alleen niet aan dit dorp: ik zat hier samen met zo'n 50 andere travellers! Het was dus erg toeristisch! Het doet me denken aan een soort pretpark waar avonturiers heen gaan en waar kameraadschap hoogtij viert aangezien iedereen (letterlijk) in hetzelfde schuitje zit. A/h eind van de middag werd de voetbalinterland lokalen tegen travellers gespeeld en uiteraard kregen wij weer koek. Het deed me trouwens denken aan onze 4v excursie naar Ecuador...ook hier bestond het veld uit versteende koeienuitwerpselen en speelde iedereen blootvoets. En weer merkte ik dat sport verbroedert, want savonds in de enige bar maak je natuurlijk een praatje met je ploegmaats en wissel je 'war stories' uit met je fellow travellers (de lokalen lijken meer soort figuranten te zijn in dit thema-pretpark). Er is iets aan mijn mede-travellers waar ik mijn vinger niet op kan krijgen....maar zodra ik het weet zal ik ook hun beschrijven en in een hokje plaatsen ;-). Wat me verder opvalt aan Laos is is dat dit land meer dan 100 jaar achterloopt. Men hoopt hier te kunnen studeren om zodoende een kantoorbaan te hebben. 80% van de mensen werkt hier namelijk op het land en is self-sustainable...houdt in: geld hebben ze bijna niet, hooguit als ze een kip of een koe verkopen...ze verbouwen hun eigen eten. In de meeste dorpen worden de materialen zelf gemaakt van materiaal uit het bos, hout, rattan etc. Sommige dorpen zijn wat toeristisch, wat inhoudt dat ze 3 maanden v/d jaar een extraatje hebben, maar dat extraatje houdt ook een extra investering in (guesthouse, betonnenvloer, generator etc etc). In deze village woont er trouwens ook een Zweedse kerel met (uiteraard) een Laose vrouw. Natuurlijk weer een bevestiging van het cliche, maar hoezeer het ook verwerpelijk klinkt, ik moet zeggen dat de Europese mannen die met een lokale vrouw zijn erg veel weten over het land en de cultuur en deze ook veel meer respecteren dan de toeristen, expats of andere westerlingen. Zij gaan ook helemaal op in de Aziatische cultuur en gebruiken zonder alle westerse 'eisen'. Hongerloontje? geen probleem. Geen internet? geen probleem. Waarschijnlijk had die engelse oude knar in Chiang Mai gelijk toen hij zei dat Aziatische vrouwen gewoon anders tegen oudere Europese mannen aankijken. Overigens schijnen de dorpen misschien nog het beste geregeld te zijn met hun eigen democratisch gekozen bestuur en belastingen (voor het kraanwater en kadaster-aangelegenheden). Zou een land niet beter af zijn, als de stad (lees: hoofdstad) de dorpen in autonomie laat? Sterker nog....zouden de dorpen niet beter af zijn als er gewoon geen toeristen langskwamen? Geen extra investeringen nodig, geen seizoensfluctuaties, geen 'snel' geld, gewoon lekker je eigen leven leiden zonder al te veel bemoeienis......

En verder zoals ik al dacht: Laos is een 'communistisch' land, maar het enige communistische eraan zijn de vele vlaggen met hamer en sikkel. Die hangen echt overal. Wat dat betreft is het net West-Europa, waar een Che Guevarra-shirtje een welkome aanwinst is voor de fashionista's zonder ook maar enige vorm van sympathie voor de ideologie te hebben (ijdel als ik ben heb ik er natuurlijk ook 1 in de kast liggen :-) ). In Laos is het onherbergzame land het enige wat staatsbezit is. Akkergrond is van families, guesthouses zijn van families, als je werkloos bent dan doet de regering niks voor je. Zelfs medische kosten moet jij (of je familie) dokken. Sterker nog: het is voor buitenlanders gemakkelijker hier te investeren dan in de buurlanden! Het communisme als fashion statement ten top.......

Goed...dat waren mn eerste indrukken van Laos. Ik denk dat ik hier nog een week zal zitten..want dit land schijnt ook 'geleveld' te zijn gedurende de Vietnam-oorlog. Alleen....geen haan die ernaar kraait, geen lokaal iemand die het erover heeft of toerist die ernaar vraagt...nergens bomkraters te zien of mensen zonder ledematen. ook dat verleden lijkt een mysterie als je hier rondloopt.....Vandaag is het overigens 'crazy monday', tijd voor mijn malaria-pilletje met de bijhorende kans op hallucinaties.......haha..volop mysteries dus...but i'll keep you guys posted!

ps jullie zijn erg nieuwsgierig naar het vrouwelijk schoon in deze regio....ook dat is 1 groot mysterie, zoals er vele in deze regio zijn. Ik ben niet veel verleidingen tegengekomen, maar het is ook in hoeverre je het opzoekt, je kan het natuurlijk zo gek maken als je het maar wilt....nu eerst Laos zoals ik het land meemaak...

ps2 heb foto-ruimte gekocht op deze website...dus waar ik voorheen oude foto's eraf moest halen omdat ik max 10 kon plaatsen, kan ik nu veel meer plaatsen. Oude foto's zijn dus weer terug en jullie krijgen wat meer foto's per keer te zien....enjoy !